افعالی که بعد از آنها مصدر استفاده می‌شود

در زبان انگلیسی افعالی وجود دارد که اگر بعد از آنها فعل بیاید، آن فعل بصورت مصدر با to بکار می‌رود. بعد از افعال نشان داده شده در جدول زیر، در صورت وجود، آن فعل باید به شکل مصدر با to باشد.

افعالی که بعد از آنها مصدر استفاده می شود

تضمین کردن	**guarantee	استطاعت داشتن	afford
روی دادن	*happen	موافق بودن	*agree
تسریع کردن	hasten	در نظر داشتن	aim
مجبور بودن	have	به نظر رسیدن	**appear
تردید کردن	hesitate	ترتیب دادن	**arrange
امیدوار بودن	*hope	تلاش کرن، ناراحت کردن	bother
یاد گرفتن	learn	میل داشتن	care

از ته دل خواستن	long	ادعا کردن	*claim
موفق شدن	manage	منت نهادن	condescend
پیشنهاد کردن	offer	اجازه دادن	consent
مهیا کردن یا شدن	prepare	تصمیم گرفتن	*decide
وانمود کردن	*pretend	درخواست کردن	*demand
ادامه دادن	proceed	تصمیم گرفتن	*determine
قول دادن	*promise	تلاش کردن	endeavour
قصد داشتن	propose	شکست خوردن	fail

تمایل داشتن	tend	اثبات کردن	prove
تهدید کردن	threaten*	امتناع کردن	refuse
به دردسر انداختن	trouble	تصمیم گرفتن	resolve*
متعهد شدن	undertake	تلاش کردن	seek
داوطلب شدن	volunteer	بنظر رسیدن	seem**
عهد کردن	vow*	سخت کوشیدن	strive
		قسم خوردن	swear*

افعالی که در جدول فوق با علامت * نمایش داده شده‌اند می‌توانند با جمله وارۀ that یا (that-clause) نیز همراه شوند. افعالی که با ** نشانه گذاری شده‌اند فقط در صورتی می‌توانند با جمله وارۀ that یا (that-clause) همراه شوند که فاعلِ فعلِ اصلی، ضمیر it باشد.

مثال 1:

I hope to see you next week.
(.امیدوارم هفته آینده ببینمت)

I hope that I’ll see you next week.
(.امیدوارم هفته آینده شما را ببینم)

He claimed to be an expert.
(.او ادعا کرد که یک متخصص است)

He claimed that she was an expert.
(.او ادعا کرد که یک متخصص است)

I managed to reach the top of the hill.
(.من موفق شدم به بالای تپه بروم)

Would you care to swim?
(آیا شما تمایل به شنا کردن دارید؟)

مثال 2:

It appeared that no-one had locked the door.
(.ظاهرا هیچکس درب را قفل نکرده است)
He appeared to be lost.
(.بنظر می‌رسد گم شده باشد)

It seems that she is running late.
(.انگار که او دیر می‌آید)
She seems to be running late.
(.انگار دیر کرده باشد)

افعالی که با اسم و مصدر با to (مصدر با to + اسم) همراه می شوند.

هدایت کردن	direct*	آشنا کردن	accustom
وادار کردن	drive	کمک کردن	aid
قدرت دادن	empower	منصوب کردن	appoint
قادر ساختن	enable	کمک کردن	assist
تشویق کردن	encourage	سبب شدن	cause
وسوسه کردن	entice	به مبارزه طلبیدن	challenge
اجازه دادن	entitle	دستور دادن	command*
متقاعد کردن	entreat	به چالش کشیدن	defy

وادار کردن	lead	مجبور کردن	force
واگذار کردن	leave	متقاعد کردن	get
مجبور کردن	oblige	التماس کردن	implore*
دستور دادن	order*	ترغیب کردن	incite
متقاعد کردن	persuade*	درخواست کردن	induce
وادار کردن	press	تحریک کردن	inspire
باعث شدن	prompt	دستور دادن	instruct*
تحریک کردن	provoke	دعوت کردن	invite

گفتن	tell	تذکر دادن	remind*
وسوسه کردن	tempt	ایجاب کردن	require*
اطمینان کردن	trust	ترغیب کردن	stimulate
هشدار دادن	warn*	احضار کردن	summon
		یاد دادن	teach

مثال:

The professor challenged his students to argue with his theory.
(.استاد شاگردانش را به چالش کشید تا با نظریه او استدلال کنند.)
This law empowers the government to charge higher taxes.
(.این قانون به دولت این امکان را می­دهد که مالیات بیشتری دریافت کند.)
You can’t force me to do something I don’t agree with.
(.شما نمی­توانید مرا مجبور به انجام کاری کنید که با آن موافق نیستم.)
I invited the new student to have dinner with me.
(.من دانش آموز جدید را دعوت کردم تا با من شام بخورد.)
What inspired you to write this poem?
(.چه چیزی شما را برای نوشتن این شعر ترغیب کرد؟)

برخی از افعال جدول فوق می‌توانند بدون اسم بکار روند در اینصورت بعد از آنها به جای مصدر با to از جمله وارۀ that استفاده می‌گردد. این افعال عبارتند از: command, direct, entreat, implore, order, require, trust

مثال:

I trust you to tell the truth.
(.من به شما اعتماد دارم که حقیقت را بگویید.)
I trust that you are telling the truth.
(.من اطمینان دارم که شما حقیقت را می­گویید.)

The general commanded his men to surrender.
(.ژنرال به افراد خود دستور داد که تسلیم شوند.)
The general commanded that his men surrender.
(.ژنرال دستور داد که افرادش تسلیم شوند.)

برخی از افعال جدول فوق حتی اگر بعد از آنها جمله وارۀ that بیاید باز هم نیاز به اسم دارند. این افعال عبارتند از: persuade, remind

مثال:

You can’t persuade people to buy small cars.
(.شما نمی­توانید مردم را به خرید ماشین های کوچک ترغیب کنید.)
You can’t persuade people that small cars are better.
(.شما نمی­توانید مردم را متقاعد کنید که ماشین­های کوچک بهتر هستند.)

He reminded me to take my notebook to school.
(.او به من یادآوری کرد که دفترچه­ام را به مدرسه ببرم.)
He reminded me that I would need my notebook.
(.او به من یادآوری کرد که به دفترچه ام نیاز دارم.)

در برخی از افعال جدول فوق، اگر بعد از آنها جمله وارۀ that واقع شود، استفاده از اسم اختیاری است. این افعال عبارتند از: instruct, teach, warn

مثال:

She taught her students to appreciate poetry.
(.او به شاگردانش یاد داد که قدر شعر را بدانند.)
She taught her students that poetry was valuable.
(.او به شاگردانش آموخت که شعر ارزشمند است.)
She taught that poetry was valuable.
(او آموخت که شعر ارزشمند است.)

افعالی که با مصدر یا اسم بعلاوه مصدر استفاده می شوند.

انتظار داشتن	expect*	درخواست کردن	ask*
کمک کردن	help	خواهش کردن	beg*
قصد داشتن	mean*	انتخاب کردن	choose
درخواست کردن	request*	جرات کردن	dare
خواستن	want	درخواست کردن	desire*
خواستن	wish*	انتخاب کردن	elect

مثال:

I asked him to show me the book.
(.از او خواستم کتاب را به من نشان دهد.)
I asked to see the book.
(.خواستم کتاب را ببینم.)

She helped me to put away the dishes.
(.او به من کمک کرد تا ظرف­ها را کنار بگذارم.)
She helped to put away the dishes.
(.او کمک کرد تا ظرف­ها را کنار بگذارند.)

We expect you to do your best in the exam.
(.ما از شما انتظار داریم که بهترین عملکرد خود را در آزمون انجام دهید.)
We expect to do well on our exams.
(.ما انتظار داریم که در امتحانات خود موفق شویم.)

Do you want to go to the beach?
(آیا می­خواهید به ساحل بروید؟)
Do you want me to go with you to the beach?
(آیا می‌خواهید من با شما به ساحل بروم؟)

نکته:
در جملات منفی و سوالی هم مصدر با to و هم مصدر بدون to تا زمانی که فاعل هر دو فعل یکی باشد قابل استفاده است، البته استفاده از مصدر بدون to بیشتر است. اگر فاعلِ دو فعل متفاوت باشد، باید از مصدر با to استفاده شود.

مثال:

I never dared tell him what happened.
(من هرگز جرات نکردم به او بگویم چه اتفاقی افتاده است.)

در این جملۀ منفی، فاعل (I) برای هر دو فعل (dared, tell) یکسان است؛ بنابراین از هر دو حالت (tell, to tell) می‌توان استفاده کرد.

Do you dare tell him?
(جرات داری بهش بگی؟)

در این جملۀ سوالی، فاعل (you) برای هر دو فعل (dare, tell) یکسان است؛ بنابراین از هر دو حالت (tell, to tell) می‌توان استفاده کرد.

Would you dare (to) jump out of a plane?
(آیا جرات دارید (از هواپیما) بیرون بپرید؟)

در این جملۀ سوالی، فاعل (you) برای هر دو فعل (dare, jump) یکسان است؛ بنابراین از هر دو حالت (jump, to jump) می‌توان استفاده کرد.

I dare you to tell him the truth.
(.جرأت می­کنم حقیقت را به او بگویید.)

در این جملۀ مثبت، فاعل (I, you) برای دو فعل (dare, tell) یکسان نیست؛ بنابراین باید از مصدر با to استفاده کرد.

She dared me to jump off the wall.
(.او به من جرات داد که از دیوار بپرم.)

در این جملۀ مثبت، فاعل (she, me) برای دو فعل (dared, jump) یکسان نیست؛ بنابراین باید از مصدر با to استفاده کرد.